તે

જિંદગીમાં પહેલી જ વાર કોઇ રૂપક ના જડ્યું
સાચું કહું છુ દોસ્તો, શબ્દ પર રૂપ ભારે પડ્યું

નજરનું તીર આ દિલને જરા શું અડ્યું
પ્રેમનું ઘેન આ દિલોદિમાગ પર ચડ્યું

સમય તો પળનો પણ નથી ઇશ્વર પાસે
છતાં કેટલી નવરાશથી આ આરસનું નંગ ઘડ્યું

મુઠ્ઠીભર પળોનો સાથ અને પછી અફાટ એકલતા
એ જાણીને મારું આ કોમળ દીલ રડ્યું

પરંતુ હવે તારાથી દૂર થવાની ભિતી નથી હ્રદયમાં
આ જો હથેળીમાં, સમયનું પતંગિયુ પકડ્યું.